واکنش روسیه به درگذشت وزیرخارجه سوریه

پایگاه رهنما:

وزارت خارجه روسیه درگذشت «ولید معلم» معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه سوریه را تسلیت گفت.

به نقل «المیادین»، در پیام مسکو آمده است: ما درگذشت وزیر امور خارجه سوریه، ولید معلم را تسلیت می‌گوییم، روسیه یک شریک قابل اعتماد و یک دوست وفادار خود را از دست داد.

«سانا» خبرگزاری رسمی سوریه خبر فوت معلم را بامداد امروز به وقت تهران اعلام کرد. ولید معلم ۷۹ ساله علاوه بر سمت‌های مذکور، به مدت ۱۰ سال سفیر کشورش در آمریکا بود.

از علت درگذشت وی خبری منتشر نشده است.

ولید المعلم وزیر خارجه فقید سوریه که بود؟

«ولید بن محی الدین المعلم» وزیر امور خارجه و معاون نخست وزیر سوریه بامداد امروز دوشنبه (۲۶ آبان) در ۷۹ سالگی درگذشت. 

المعلم وزیر خارجه سوریه یکی از افرادی بود که در دولت سوریه، همیشه حامی ملت این کشور بود و تأکید داشت که بحران سوریه، معلول دخالت‌های غربی-عربی است که هدفی جز اشغال این کشور ندارد.

المعلم متولد ۲۶ تیر ماه ۱۳۲۰ هـ.ش، در دمشق بود. او در سال ۱۹۶۰ از طرطوس دیپلم گرفت و پس از آن، وارد دانشگاه قاهره شد و در سال ۱۹۶۳، مدرک خود را در اقتصاد و علوم سیاسی اخذ کرد.

وی در سال ۱۹۶۴، وارد وزارت خارجه سوریه شد و در هیأت‌های دیپلماتیک تانزانیا، عربستان سعودی، اسپانیا و انگلیس فعالیت داشت. در سال ۱۹۷۵ به عنوان سفیر سوریه در رومانی انتخاب شد و تا سال ۱۹۸۰ در این منصب باقی ماند.

وزیر خارجه فقید سوریه از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ ، در وزارت خارجه، به عنوان مدیر بخش ترجمه، از ۱۹۸۴ تا ۱۹۹۰ به عنوان مدیر دفاتر ویژه و از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۹ به عنوان سفیر دمشق در آمریکا مشغول به فعالیت بود.

المعلم در سال ۲۰۰۰ به عنوان معاون وزیر خارجه و در سال ۲۰۰۵ به عنوان معاون نخست وزیر انتخاب شد. در آن دوران، مأمور پرونده روابط سوریه و لبنان شده بود. پس از آن، بشار اسد رئیس جمهور سوریه به المعلم مأموریت داد تا در کشورهای عربی سفر و با رهبران این کشورها دیدار کند.

وی از ۱۱ فوریه سال ۲۰۰۶ به عنوان وزیر خارجه سوریه انتخاب شد.

سایت وزارت خارجه سوریه درباره وی می‌نویسد: المعلم در دوران وزارتش با گام‌های بلند، دیپلماسی سوریه را به پیش برد و موفق شد سوریه را از انزوا خود را خارج کند. در دوران المعلم، مهمترین روابط با چند کشور برقرار شد به ویژه با روسیه و کشورهای بریکس.

وی در کنار فعالیت‌های دیپلماتیک، از فعالیت‌های علمی غافل نبود و به عنوان نمونه کتابهای «فلسطین و صلح مسلحانه»، «سوریه در مرحله قیمومیت از ۱۹۱۷ تا ۱۹۴۸»، «سوریه از استقلال تا اتحاد از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۸» و «جهان و خاورمیانه از منظر آمریکا» را تألیف کرد.